(Vertaling en bewerking: Anneke Fongers – maart 2007)
Een manier om kleine voedselproducenten systematisch aan de kant te schuiven, was door extreme hygiënische eisen te stellen, waarvoor dure machines of kostbare bewerkingen nodig waren.
Deze hygiëneregels werden opgesteld door de WTO in 1995 en werden ontworpen om er zeker van te zijn dat voedsel wordt geproduceerd conform de Hazard Analysis and Critical Control Limit (HACCP). Deze HACCP is oorspronkelijk ontworpen door Pillsbury, het multinationale voedselbedrijf, dat Haagen Daz en Burger King op de markt brengt.
Dit gebeurde op verzoek van de NASA, die de zuiverheid van het voedsel van hun astronauten wilde veiligstellen. Het wordt ook als standaard gebruikt door de Codex Alimentarius, het VN-onderdeel voor voedselstandaards dat sterk beïnvloedt wordt door grote ondernemingen.
Dertig jaar geleden waren er slachthuizen in bijna alle provinciesteden en zelfs in sommige dorpen. Sinds GB zich in 1973 heeft aangesloten bij de EU, is echter meer dan 70% van de roodvlees-abattoirs gesloten. Oorzaak is de overenthousiaste Britse interpretatie van de EU-regels. Het resultaat is stijging van de kosten voor de boeren en verhoogde stress bij dieren, die naar een van de weinig overgeblevene abattoirs moeten worden vervoerd.
Gezondheids- en veiligheidsregels bestempelen boerenkaas, gemaakt en verkocht op de boerderij als “riskant voor de gezondheid”, en twee weken oude yoghurt in de koeling van de supermarkt als “veilig”. In GB wordt minder dan 1% van de voedselvergiftigingen door zuivelproducten veroorzaakt, toch worden hiervoor uiterst stringente regels gehanteerd.
De EU beveelt voor het bewaren van kaas temperaturen aan, die de gezondheid van mensen niet aantasten. Terwijl Schotland zich aan deze formulering houdt, wordt dit in Engeland geïnterpreteerd als “bewaren onder de 8 graden Celsius”. Hiertoe moeten dure koelkasten worden geïnstalleerd. Dergelijke wetten hebben kleine ambachtelijke kaasmakers geruïneerd.
Het blijkt dat de recente toename van voedselvergiftigingen en ziekten onder dieren het gevolg zijn van het industrieel verbouwen en verwerken van landbouwproducten en niet van de handelwijze van kleine boeren.
Men zou in het bijzonder aandacht moeten schenken aan de risico’s besmet te raken met de menselijke variant van de Ziekte van Creutzfeldt-Jakob door Mechanically Recovered Meat (MRM). Dat is de vleessmurrie, die onstaat als het vlees met een hogedrukspuit van de botten wordt losgespoten. Deze smurrie wordt verwerkt in goedkope hamburgers.
Andere, niet op de labels vermelde bijproducten bij het slachten van Britse koeien, zijn gelatineomhulsels voor vitaminepillen en runderserum voor het polio-vaccin en andere gangbare vaccins. Gelatine en serum werden nog tot 1993 – het hoogtepunt van de BSE crisis – verwerkt.